Lemmy is dood. Op 28 december 2015 kwam dat bericht naar buiten. Dat is gezien zijn leven vol drank en drugs misschien niet zo opzienbarend, maar wel de manier waarop. Het icoon van Motörhead is geveld door een extreem agressieve vorm van kanker die slechts twee dagen daarvoor was gediagnosticeerd. Vier dagen daarvoor was hij net 70 geworden. Ian Fraser "Lemmy" Kilmister, een icoon, is niet meer.Lemmy begint zijn loopbaan in vele rockbandjes en is roadie voor Jimi Hendrix en The Nice voordat hij zich aansluit bij Hawkwind. Hij zal zo'n drie jaar bij dit Britse space-rock collectief bas spelen, zingt op hun grootste hit Silver Machine en schrijft er het nummer Motorhead. Het wordt de b-kant van een Hawkwind-single en later zal hij een umlaut toevoegen en wordt Motörhead de bandnaam van zijn nieuwe groep (nadat hij uit Hawkwind is gezet).
Met die band maakt hij opnamen voor United Artists, maar dat label wil de opnamen niet uitbrengen. Pas als Motörhead in 1979 op het Bronze label al drie succesvolle albums heeft uitgebracht komen de opname onder de titel On Parole op de markt.
Op het debuutalbum Motörhead staan nieuwe versies van vijf nummers die al voor United Artists opgenomen waren en drie nieuwe nummers. De opener is natuurlijk Motorhead (hier nog zonder umlaut geschreven) in een hardere, snellere versie dan die van Hawkwind. De bas-intro, de rollende drums, de smerige gitaar en gruizige stem van Lemmy... als je ook maar enig gevoel voor harde rockmuziek hebt kun je niet anders dan hiervoor vallen.
De rest van kant A wordt gevuld met de uptempo rocker Vibrator en met de tracks Lost Johnny en Iron Horse/Born To Lose waarin het tempo wat omlaag gaat. Vooral dat laatste nummer is een heerlijk slepende track die ook lekker traag gezongen wordt door Lemmy.
Op kant B staat nog The Watcher van de United Artists sessies en ook dat nummer heeft weer zo'n heerlijke bas-intro. Lemmy was een opmerkelijke bassist. Hij had begin jaren zeventig de gitaar voor de bas verruild en dat kun je horen. Anders dan anderen speelde hij geen standaard baspartijen, maar bespeelde hij de bas meer als een ritme-gitaar met akkoorden en al. Hij legt het zelf even uit in dit filmpje en het is ook goed te horen in Lemmy's bas-solo's deel 1 en deel 2.
Van de drie nieuwe tracks zetten White Line Fever en Keep Us On The Road de lijn van kant A prima voort, maar het is toch vooral de fantastische afsluiter The Train Kept A-Rollin' die opvalt.
Lemmy heeft altijd geweigerd te spreken van 'Hard Rock' of 'Heavy Metal'. Volgens hem speelde Motörhead gewoon 'Rock & Roll'. Dit nummer toont dat onomstotelijk aan. Het is namelijk een cover van een nummer van Tiny Bradshaw uit 1951. Het origineel is in de jump blues stijl, maar het nummer is ontelbare keren gecoverd en was belangrijk voor de ontwikkeling van de Rock & Roll.
'Motörhead' is niet het beste album van Motörhead. De trits Overkill (1979), Bomber (1979) en Ace Of Spades (1980) komt eerder daarvoor in aanmerking evenals het eerste live-album No Sleep 'Til Hammersmith. Maar het album Motörhead is mij zeer dierbaar en was het startsein voor één van de beste Rock & Roll bands uit de muziekgeschiedenis en alleen daarom al van grote (historische) waarde.
Op kant B staat nog The Watcher van de United Artists sessies en ook dat nummer heeft weer zo'n heerlijke bas-intro. Lemmy was een opmerkelijke bassist. Hij had begin jaren zeventig de gitaar voor de bas verruild en dat kun je horen. Anders dan anderen speelde hij geen standaard baspartijen, maar bespeelde hij de bas meer als een ritme-gitaar met akkoorden en al. Hij legt het zelf even uit in dit filmpje en het is ook goed te horen in Lemmy's bas-solo's deel 1 en deel 2.
Van de drie nieuwe tracks zetten White Line Fever en Keep Us On The Road de lijn van kant A prima voort, maar het is toch vooral de fantastische afsluiter The Train Kept A-Rollin' die opvalt.
Lemmy heeft altijd geweigerd te spreken van 'Hard Rock' of 'Heavy Metal'. Volgens hem speelde Motörhead gewoon 'Rock & Roll'. Dit nummer toont dat onomstotelijk aan. Het is namelijk een cover van een nummer van Tiny Bradshaw uit 1951. Het origineel is in de jump blues stijl, maar het nummer is ontelbare keren gecoverd en was belangrijk voor de ontwikkeling van de Rock & Roll.
'Motörhead' is niet het beste album van Motörhead. De trits Overkill (1979), Bomber (1979) en Ace Of Spades (1980) komt eerder daarvoor in aanmerking evenals het eerste live-album No Sleep 'Til Hammersmith. Maar het album Motörhead is mij zeer dierbaar en was het startsein voor één van de beste Rock & Roll bands uit de muziekgeschiedenis en alleen daarom al van grote (historische) waarde.
© 2016 TTZL
Officiële website: Motörhead
Wikipedia EN: Motörhead / Lemmy
Wikipedia NL: Motörhead / Lemmy
YouTube: Motorhead
YouTube: Vibrator
YouTube: Lost Johnny
YouTube: Iron Horse/Born To Lose
YouTube: White Line Fever
YouTube: Motorhead [Hawkwind, single b-side, 1975]
YouTube: Silver Machine [Hawkwind, single a-side, 1972]
YouTube: The Train Kept A-Rollin' [Tiny Bradshaw, single a-side, 1951]
YouTube: Keep Us On The Road
YouTube: The Watcher
YouTube: The Train Kept A-Rollin'
YouTube: Silver Machine [Hawkwind, single a-side, 1972]
YouTube: The Train Kept A-Rollin' [Tiny Bradshaw, single a-side, 1951]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten